Yazı yazmak ve yeni dünyaları harmanlayıp farklı hikayeler yaratmak her zaman zor olmuştur. Önce insan kendi beğenmeli yazdığı kelimelerin bütününü. Hal böyle olunca arada bir kaçmak isteriz. Ben de 1 aya yakın olacak ki blogu açmaya bir iki satır karalamaya korkar olmuştum. Yazdıklarımı, kelimelerimi ve en kötüsü de kendimi fazlasıyla değersiz kıldım zihnimde. Bu 1 aylık kaçışımın tek sebebi korkularım ve değersizleştirdiğim benliğim değildi sadece. Üniversitenin 4. senesine gelmiş ve hala daha mezun olamamış bir kimyager adayı olarak sınavlarla boğuşmaya da başlamıştım. Sıradan geçen günler hayal gücümü bir sürü denklem, reaksiyon ve deneyle köreltmeye devam ediyordu.

Herkesin yaşadığını düşündüğüm 20li yaşların ortası "okul ne zaman bitecek, biterse ne yapılacak?" sorunlarıyla da baş başa kalmıştım. Hikayeler üretirken benliğimi bulduğum, filmler izlerken yeni yazılar türettiğim göz nurumu kaybetmeye başladım. Korkum ve tökezlemem bundan kaynakladı sanırım. Yarın itibariyle son sınavıma gireceğimi düşündüğüm şu saatlerde, bir kaç kelime karalamak en azından içimi bir şekilde dökmek zihnimin tonlarca baskısına bir son verecekti.

Bütün blog dostlarımı, yeni ufukları ve güzel yazılarını çok özledim. En kısa zamanda yeniden aranızda olabilmek dileğiyle.