"Derin bir rüzgardı içimde,dinmek bilmeyen. Susmayı tercih eden..." Hikayelerim, hediye ettiğim kitaplar kadardı ve satırlarca ben kokardı sayfaları. Gene karıştırsa gözlerin satırları, bir sen ve senden daha çok seni seven bir ben... Ayrılığa karışmış kokun, ve bir o kadar da sensizlikten kaçamayan kalbim. Aynı zamanda gözlerim gözlerine değse, yüreğim alev alacak yeniden. Bundandır ...
"Bir çizgi kadar sendin, beni hayatta tutan ve yine kendi ölümümü gözlüyorum gözlerinde..." -Özlemekten vazgeçme... -Çek acını olan olmuş, kim ölmüş ki bu acıdan, ruhlardan başka ? Ruhumun acısı aşkta başlardı sende biterken, bu yüzden bırak da erisin yüreğim. Zamanın da olmuşsan kaderim, birleşmişse ellerimiz ve şayet gittiysem senden tamamen. Ben yine de usanmam seni özlemekten... Şimdi ...
"Yine yalnızlık köşeme çekildim ve usulca hayatı dinliyorum pencereden" Ruhumun yavaş yavaş ancak kararlı bir şekilde batışını izliyorlar. Çevrendekiler azalana kadar konuşmaya devam edecekler. Ya da sadece susup anıları izleyecekler. Oysa kalbimden hala binlerce zırvalık dökülüyor... O halde sanrılar mı bizi biz yapan, yoksa birlikte zaten delirmiş miydik ? İçimdeki "Sus" a ...
"Sıkışmışsa ruhum dört duvar ardına, ne konuşuyorsun ey kalbim bu yolda..." Neredesin parıltılı gökyüzü, yine zırhını kuşanmış perdelerini çekmişsin bu gece? Ve eminim ki; "sen göremiyorsun, gözlerinle değil ruhunu işleyerek bak bana" diyorsun. Ancak yine kapandı, sessizlik hakim parlamıyorsun işte. İçimde, bir sen gördüğün için kaçıyorsun. Bir sen kadar da boşluk gün geçtikçe ...
"Gitmeyi çoktan seçen piyonları durdurmak hakkımız değildi." Bu gece son kez seni özlemeyi içime çekiyorum ve ben de en az senin kadar korkarak gidiyorum. Rüyalarımda bile seçim yapamıyorum. Geçmişin taze kokusunu hissederken gülümsüyorum ve artık nefret yok. Zaten hiç olmamıştı... Sana kalan sadece yarım bir sigara ve mektup. Aynı zamanda hiç sevmediğin bir ben ve yarım kalmış değere ...
"Sevilmeyi en çokta çiçekler hak ederdi, yine de tüm yapraklar soldu gitti." Biraz korkaktı ve elleri çokça titrerdi küçük kızın. Gitmek istemezdi ruhu, ancak kalması da pek mümkün değildi. Yine ölümü andı ve gözlerinde parladı güneş. Zaten yaşamayı hak edenler önce kaybederdi kendini. Kediler, fareleri kovaladı. Sokaklar şimdi daha sessiz... Neredeydi bu küçük kız? Sadece kedisini ...
" Hayat fazlasıyla monotondu ve bizi kamçılarken, hikayeler ortaya çıkmıştı" İnsanı sevmekten geçer başta yaşamak, uzaklaştıkça yaklaşırsın ve gitmekten vazgeçersin. Bu yüzden ceplerim, iyi insanlarla dolup taşar benim. Ve siyahı beyaz yapabilen gözler, sarmaya başlarsa ruhunu. Yeniden açarsın ufkunu sonsuz gökyüzüne. Gecenin karanlığına hayretle küfredersin. Sonrası ise sadece sende ...
" Uzak durmak istedikçe kalbime daha çok sığınmaya başladım" Ne zaman mutlu olsak, üzülecekmiş gibi yıpranan ruhumuz. Kaçtıkça kovalanıyor sanki düşünceler... Kendimize güvenmedikçe, kalbimiz nasıl huzura kavuşacaktı ki? Çünkü savaşın ortasında yapayalnız kalmış,yıkıntılarla dolu şehirler gibiyiz hala. Ya biz yalnızlıktan kaçamıyoruz, ya da tek istediğimizin bu olduğunu anlamaktan ...
