Hava daha kararmamıştı, bir şeyleri düzeltmesi gerektiğini anladığı sıralardı. Gözü sürekli, duvarda asılı olan saate takılıyordu. Zamanın içinde kaybolmaktan korkmaya başlamıştı, beklemek hayatta en çok nefret ettiği şeydi. İçerideki odadan telefonun sesi duyuldu, içini büyük bir heyecan kaplamıştı. "Yavaş hareket etmeliyim, bir anda çıkamam karşısına." dedi içi içini yemeye başlamıştı ...
Yeniden düşünebileceğim bir şey yok! Toplumda yeri yok. Herhangi bir isim koymak yok. Ne dört dörtlük bir insan var ne de hata. Pişmanlık yok, geri dönüş yok. Sevmek bile yok belki de. Her şey kocaman bir saçmalık. Rahatını dürten sopalar yok, sadece kendin varsın. Unutmak yok, sindire sindire yok etmek var. Yalan yok ancak çokça dolanmak var. Kalem ...
Her insanın hayatını bir veya birden fazla yazar elbette etkilemiştir. Belki yazmak için bir neden olmuştur belki de hayatının en önemli anlarını, sanki kendi hayatını okur gibi okumuştur. Kafka ile Dostoyevski de benim için bu yazarlar arasına girmişti. Ancak bugün hayatımın üç ayrı evresini ayırdığım Paulo Coelho ile tanışmamı kaleme alacağım. 2015 senesi hayatımın en uzun soluklu ...
"Zihnin masasında tartışılan en net konuydu -Şimdi yumurtadan yeni çıkmış dinazor, hayata neden küfrediyor ve tüm yasaklı kelimeleri duvardan aşağı atıyor-" Yaprakları buz tutmuş ağacın sessizliği tüm ormanı sardığında, düşünceler bin bir ağız dolusu gürültü çıkartıyordu. Esen rüzgar ısırırken gövdesini, umutsuzca baharın dökümünü bekliyordu. Bağlandığı ve beslediği, bu zamana kadar ...
"Yeniden ve en güzelinden günlük dozda alınan sevginin kıvılcımları parlamaya başlamıştı." Büyük bir çaresizlik içindeyim. Aylardır zihnimden ve kalbimden uzak tutmaya çalıştığım bir sevgi tohumu gözlerindeki ışık ile yeniden canlandı bugün. Sevdiğini söyleyememek en kötüsüydü benim için. Ancak nasıl söylenirdi; "Seni sevebileceğimi biliyorum, önümüzdeki engelleri ...
Soğuk bir kasım akşamı, yürüdüğümüz yollardan tek başıma geçiyorum yine. Ve hayatımı yeniden yoluna koyacak binlerce neden arasından bir tanesinin beni bulmasını diliyorum. Güneşin bulutlar arasında el sallayışına müziklerle cevap veriyor ruhum. Küçük ama raflar dolusu kitapların olduğu bir dükkana giriyorum. Belki de bir kaç kelime ruhuma dokunacak ve beni bu karanlıktan çekip alacak ...
"Üzdün bizleri gelecekten gelen ve her an içimizde bir sen olduğunu bildiğimiz adam" Yalnızlığın gelecekteki en net şekliyle beden almış hali. Bir hayal ve zihninde yarattığın, sadece sesini işitebildiğin insana aşık olmak gerçeği. 3 sene kadar kısa bir sürede tüm duyguları bir süpürge yardımıyla bedenden süpürmek. Fazlasıyla depresif bir hayat. Sanal gerçekliğe tutulmak, kaçınılmaz ...
Her yere saçılmış binlerce yazı, dergilerce ağızdan dökülüyor yerlere ve karanlık gökyüzü bizi yeniden kavuşturdu bu gece. Bilmem kaçıncı sayısı bu edebiyat dergisinin önüme düşen, bir eksik bir fazla... Gündüzler yine geceden saklanıyor dağın en uç noktasında. Bir ben biliyorum bu göğüs ağrılarının nasıl geçmediğini ve bir ben biliyorum yokluğun büyük yüküyle kaybolan hayatımı. Kumbaram ...
Gerçekten mükemmel coverlarının olduğunu kabul ettiğim nadide insan "Lin Pesto". Bugün küçük bir hayal ile zaman makinesi turu yapıyorum. Mustafa Sandal'ın "Araba" coverına tutuluyorum. Nerede o eski parçalar, o eski müzik anlayışları. Günümüzde insanlar 1 saatlik çalışmalar ile milyonlara hitap edebiliyor. Ancak bunun ne kadar doğru olduğunu tartışmaya açık bırakıyorum. Kulağa ...
Hayata devam edebilmemizin en büyük dayanağı yazmaktan geçer. Tamam kabul ediyorum, çoğumuz mükemmel bir Sait Faik yahut Kafka saklamıyoruz içimizde. Ancak duygularımızdan kaçarken, korkularımıza sığınıp eriyoruz. Her şeyden önce unuttuğumuz kocaman bir gerçek var ortada o da "Kendimiz". Biz kimiz, kimin gölgesi altında saklanıyoruz. Neden kendimize bunu yapıyoruz? Kitaplardan neden ...
BİZLER SUSUYORDUK Bilmek acı çekmektir. Ve bildik;Karanlıktan çıkıp gelen her haberGereken acıyı verdi bize:Gerçeklere dönüştü bu dedikodu,Karanlık kapıyı tuttu aydınlık,Değişime uğradı acılar.Gerçek bu ölümde yaşam oldu.Ağırdı sessizliğin çuvalı. Kana bulanmaktı bunu kaldırmak demek: öyle çok sayıdaydı geçmişin taşları. Gene de gün yiğit oldu: karanlığı deşti altın bir bıçakla, ve tartışma ...
BEKLE BENİ Bekle beni, döneceğim Bütün direncinle bekle beni. Bekle hüzün yağmurları Gökyüzünü kaplayınca, Kara kış üşütürken bekle, Sarı sıcaklar yakarken bekle. Kimseler beklemezken bekle beni, Unut anılarla yüklü bir geçmişi Ne bir mektup ne bir haber Gelmesin ne çıkar, bekle beni Bekle beni döneceğim Bekle, yalnızca sen bekle beni. Bekle beni döneceğim, bırak Beklemekten ...
Cümlelerin hissi geldiğinde yerim de dar gelmeye başlamıştı. Önümde 56 sayfalık bir kitap vardı. Uykusuzluk yeniden baş gösterdi. Kafamı nereye çevirsem huzursuzluk. Gidebilmek büyük bir cesaretti ancak kocaman bir düğüm bağlamıştı bedenimi. Yanlış anlaşılmaktı hayatta başıma gelmesinden en çok korktuğum. Nedense peşimi de asla bırakmamıştı. İnanmak istememekti, yalnızlaşmak da ...
"Mutsuz eden kimseler mutlu olamazmış uzun bir dönem, evrenin işleyişine inanmaktan geçermiş hayat. Size yazılan, atılan hiç bir şarkı da sizin olmazmış. Sadece size kadarmış bazı şeyler" Soluk soluğaydım, epeyce yaklaşmıştım ancak ulaşamıyordum. Köprünün üstünde, karaltının içinden nehre doğru uzanan ışık süzmesi ve ardında 2 metrelik gölge... Aşağı önce bir kaç parça kağıt düştü. ...
Mila İle Kayra Mila; Gördüğüm onun gözleri miydi? Yoksa bir şeytan ile baş başa mı kalmıştım, kendime sormadan edemiyordum. Son nefesimi vermek üzereydim ve ne olursa olsun beni sevmemiş olacağını asla düşünmemiştim. Aşık olduğum o derin, okyanus bakışlı gözlere son bir kez daha baktım. Bedenimin zayıflamaya başladığını anlamıştım, ona karşı direnemiyordum. Duvardaki yansımamıza ...
