Gözlerinden akan yaşlar şiir oldu bu gece. İçimde sakladığım her şeyi; Kendi yaratmış gibi dizdi önüme. Önce ruhu kamçıladı anılar, Acı bir tınısı vardı. Hafif gri... İstemeden vurdu küreği toprağa. İstemeden savurdu geçmişi dört bir yana. Şişman kedi ile yaralı kuş; Şarkı gibiydi yaraları. Ve bakışları ile sardılar hepsini. Tek yöndü ilerledikleri yol, Ne bir çıkış ...
Kapıdan çıkanın ardından ağlayamamak mesela. Zorlarsın kendini ve yere çöküp hıçkıra hıçkıra içini dökmek istersin. Yanlışları kendinde ararsın çoğu zaman. Zaten istediğin bellidir, ya da belli etmek istediğin... Sonra sevmek istersin yeniden, doya doya sevmek birini. Artık içini hüzün kaplamıyordur ama yine de belli edemezsin. "Senelerim harap olmuş birilerinin ardından" diye diye uzaklaşırsın ...
"Sevdiğini söyleyemeden vazgeçmekte ayrılığın başka bir parçasıydı ve onların sevdikleri varken size öyle birisi olmadığını söylerlerdi." "Why Do Fools Fall In Love" Her kuş zamanı geldiğinde uçması gerektiğini bilir. Küçük bir kanat ...
Mutluluğun derimin altında gezindiğini hissedebileceğim ana dek yürüdüm bugün. Kara bulutların ardından yüzünü göstermeye başlamıştı güneş. Mutlu olmanın anlamsızlığını her adımım ile gerçek kılıyordum. Neden bu his vardı? Cevabını bildiğim soruyu içimden sadece tekrar ediyordum. Sabahın sekizinde başlamıştım hayallerimi zihnimde dans ettirmeye, yaklaşık beş saat sürmüştü. Pencereden ...
Garip bir hüzün var bu gece içimde. Yaşamak istediklerimi ötelediğimden midir? Yoksa içime kapanmaya korkmaya başlamamdan mıdır? Bir türlü çözemiyorum. Ruhumun mutluluklar ve tebessümlerden beslendiği zamanları özlüyorum, özlediğim kadar da istemiyorum. Geçen senenin soğuk acılı duvarlarına çarpmak istiyorum. Sorumluluklarımı yeniden bir kenara itmek. Yaşamıyormuşum da aslında yaşamışım ...
Bugün belki de yıllarca çalışsam yine de ulaşamayacağım doktorluk hayalimi 5 buçuk 6 saat civarında yaşadım. Her şey göründüğü kadar kolay değildi aslında. İstanbul'un görünmeyen yüzü gözler önüne dökülmüştü bir anda. Bir sürü insan tanıdım ve yine kollarım hepsini sarmaya yetmedi. Başımda kocaman bir ağırlık olarak kaldı bu hüzün. İlk durağım, daha önce hiç yapmadığım şekilde, saatlerimi ...
"Kinyas ve Kayra" kitabıyla tanıştıktan sonra zihnimin en derinlerine kazınan yazar. İlginçtir ki çok sevdiğim romanların son 10-20 sayfasını bir süre asla okumam. Kendimce alternatif sonlar yaratır, karakterleri okurken canlandırdığım sürecin küçük sancılarını sindiririm. Kinyas ve Kayra kitabında da aynı süreci yaşarken 2003 yılında çıkartmış olduğu kitabı "Piç" bir anda ellerimin arasına ...
Günün aydınlattığı sabaha uyandığımda, yine ruhumu aydınlatamadığımı fark ederek çekildim güneşin yakıcı huzurundan. Bedenim en kaliteli uykuyla beslenerek uyanmıştı renkli sabaha ve ben ruhumun arayışı içinde yeniden uzandım yatağa. Gözlerimi kapattığımda gördüğüm yüzler her zamankinden farklı değildi. Beyaz bulutların ardına gizlenen mavilikler gibiydi sahip olduğum huzur. Artık önceliklerim ...
"seviyorum susmanı, yokluk gibidir çünkü. öyle uzak, acılı, ölüp gitmiş gibi sen. yeter o zaman bir söz, bir gülümseyiş bile, sevinirim, başka şey yok öyle sevindiren" Kalbimin kırılması gerekiyorduysa, en nihai sözlerinle ve terk edişleriyle kırılmalıydı zaten. Bilinç altında ve aslında gerçekte olan yok sayılmaktır. ...
