Karşılıksız Bir Güç

Uzun zamandır üzerinde düşündüğüm bir konuydu. Küçük bedenlerin rol model aldığı büyüklerine karşı besledikleri karşılıksız ve sonsuz sevgi.

Bir umut, yol gösterici çoğu zaman hayat kurtarıcı insanlar. Aslında öğrendim ki rol model olabilmek için çok tanınmak veya emeklerini sürekli göz önünde hayata geçiren insanlardan olmak gerekmiyor. Evrilmenin bile en başına döndüğümüz de yeni doğan bebeğin gözlerinde, annesi ile babasının karakter paylaşımını gölgeler halinde izleyebiliriz. Belki bir abla yahut ağabey, ne fark eder...

Önemli olan tek şeyin insan olabilmekten, sözcükler ve mimiklerle kendini ifade edebilmekten geçtiğidir. Büyük olaylardan küçük beklentiler içine girerek anı yaşayabilmek. Karşılıklı değer biçmek hayata ve arkadaş, sevgili, dost bir şekilde ayrı yollarda da olsa kesişme noktalarında mutluluğu yakalayabilmek.

İçlerimizi dolduran boşluğun, altını çizerek söylüyorum boşluğun, bizleri yanlış insanlara ve olaylara itmesini önlemek. İnsan sarrafı olmaktan da bahsetmiyorum aslında gerekte olduğunu zannetmiyorum. İnsanın en başta ne olursa olsun kendini bilmesi gerektiğine inanıyorum. Kendisini tanıması gerektiğine...

Kendini bilen bir insanın yanlışlar karşında alacağı tavırda ona ya büyük bir ders olacaktır ya da sonsuz güzellikte geniş kapılar açacaktır.

Karşılıksız sevilmenin ve sevmenin. Bir kez gördüğünüz ama gözlerinin derinliklerine indiğinizde gördüğünüz güzelliklerden kaçmamanız gerektiğini biliyorum artık.

Yeni insanlarla tanışmaktan korkmamak mesela. Yeni hikayelerin sonunu saniyeler içinde kazımamak ruhun kıvrımlarına. Hayata lanet edilse bile iyi kötü herkesi, her olayı büyük bir hayranlıkla izlemek sevmek.

Şimdi camı açıyorum, rüzgar eserken saçlarımın ardında bıraktığı hissi seviyorum. Kuşların kanat çırpışlarının yarattığı paradoksa hayranlığımı gizleyemiyorum. Bir kelebeğin hayatının bile bizde yarattığı düzensizliği görmemezlikten gelemiyorum. Artık daha derin ama düzenli duygular. Sevgiler uç değil daha yaşanası, dostluklar uzak değil daha çok ele avuca sığan tarzda. Yağmur damlalarının tenimi ıslattığı geceleri seviyorum sokaklarda. Nefes alabiliyorum, ne kadar zorluk olsa da baş edilmesi gereken şimdi de gelecekte de iyi bir rol model olabilmek için çabalamaya devam ediyorum.

Bizler hala insanız ve duygularımızı sonuna kadar yaşayıp, her engeli aşmayı bir şekilde başarabiliriz.

Derin bir nefes daha ve şimdi açıyorum gözlerimi güneş batmak üzere, kuşlar ağaçlara tünemeye başladı bile. Çocuklar sokaklardan toplarının alıp evlerine koşuyor. Her biri büyük insan olacak yakında, her biri en güzelini hak ediyor bu dünya da, neden önlerini kapatalım ki şimdiden.

Betonları yakın yıkın sonsuz maviliklere, geçmişe şükredin öğrettikleri için ve geleceğe sevgiler dolusu kucak açın. Şimdi bahara tüm bedeninizle ruhunuzu akıtın. Toprak dünya ve içinde bulunan tüm insanlar sizin bir parçanız. Heyecandan, bekleyişlerden, öfkelerden, acılardan ve ölümlerden kaçmayın.