BEKLE BENİ
Bekle beni, döneceğim
Bütün direncinle bekle beni.
Bekle hüzün yağmurları
Gökyüzünü kaplayınca,
Kara kış üşütürken bekle,
Sarı sıcaklar yakarken bekle.
Kimseler beklemezken bekle beni,
Unut anılarla yüklü bir geçmişi
Ne bir mektup ne bir haber
Gelmesin ne çıkar, bekle beni
Bekle beni döneceğim
Bekle, yalnızca sen bekle beni.
Bekle beni döneceğim, bırak
Beklemekten usanmış dostlarım
Oğlum, anam, yoldaşlarım
Öldüğümü sansınlar benim
Umudu kesip bir ateşin başında
Beni yâd edip içsinler ama sen
İçme sakın yürek acısı o şaraptan
İnançla, sabırla bekle beni.
Bekle beni, döneceğim
Tüm ölümlere inat bekle.
Çünkü o büyük bekleyişin
Düşman ateşinden kurtaracak beni.
Bekle kızgın sıcaklar içinde,
Karlar savrulurken bekle beni,
Yalnızca seninle ben, ikimiz
Ölümsüz olduğumuzu bileceğiz;
O sırrı, o hiç kimsenin bilmediği.
Kimseler beklemezken
Beni beklediğini.
Simonov Rus Sovyet yazar, 28 Kasım 1915 senesinde dünyaya geldi.
Simonov, cephe cephe çarpıştığı savaş yılları boyunca "Bekle Beni" diyerek haykırışlarda bulunduğu Valentina'sını serin bir Moskova sabahında bir daha asla geri dönmemek üzere terk etmişti.
"Tüm ölümlere inat bekle" diye karalanan satırlar, Valetina'nın cenazesine bile katılmaması ile noktalanmıştı.
Burası Dünya denilen bir gezegendi ve içerisinde milyonlarca insanın yaşadığı bir çöplük olmaya her yıl bıkmadan usanmadan devam ediyordu. İnsanlar değişiyordu ve eskiden hayranlıkla bizleri beklemesini umduğumuz varlıklar canavara dönüşmeye başlıyordu. Çoğu acı çekiyordu terk edilişlerin ardından, sayfalar dolmaya devam ediyordu.
"Sağ kalışımın sırrını yalnız senle ben bileceğiz, bütün sır senin beklemeyi bilmende" diye yazmıştı.
Simonov sevmekten asla vazgeçmemişti. İlişkilerin yarattığı çatlaklardan kaçarken, ölüm ile gelen ebedi ayrılığı yine ölüm ile birleştirmişti.
ne şiir ama de mi. bu yazarın bir kitabını okudum yaa. silah arkadaşları :)
YanıtlaSilBu şiirin yeri çok ayrıdır. Gerçek bir savaş şairi. Boşuna aşkta büyük bir savaştır dememişler :)
Sil