Su Şişesinin Ardından Bakmak

"Yine yalnızlık köşeme çekildim ve usulca hayatı dinliyorum pencereden"

Ruhumun yavaş yavaş ancak kararlı bir şekilde batışını izliyorlar. Çevrendekiler azalana kadar konuşmaya devam edecekler. Ya da sadece susup anıları izleyecekler. Oysa kalbimden hala binlerce zırvalık dökülüyor...

O halde sanrılar mı bizi biz yapan, yoksa birlikte zaten delirmiş miydik ? İçimdeki "Sus" a inat konuşuyorlar. Sonra beynimi işgal ediyorlar. Sık sık değil anlık...

Ruhum mu sinirleniyor, kalbim mi? -su birden taşıyor.- İyi de kime ne ? Herkesin görmediği kadar normal, hissettiği kadar deli düşünceler. Ben de istediğim kadar görüyor, korktuğum kadar susuyorum.

Başım bugün de çok ağır, kaldıramadığımdan haykırışlarım. Her yolculuk ruhu doyuracağı yerde, beden bağını zayıflatıyor...

Bu gece yalnızlığa değil, bir kez daha kaybolan aklıma sarılacağım.