Mevsimler Geçerken

"Bende artık ne yağmurlar ne fırtınalar sürüyor, bomboş kağıttan uçaklar. Düzen içinde kocaman bir düzensizlik benim hayatım."

Her şey güzel olacak derken bile yalan söylüyoruz kendimize. Ruhumuz kapılmışken rüzgara, ne esişini hissediyor kalbimiz ne de sessizliğini. Varsa yoksa boş hayallerimiz, belki kovanın dibindeki su belki de okyanuslar gibi. Yırtılmış sayfalar arasında, kaybolan kelimeler. O ve siz gibi.

Artık ne onlar için ağlayabiliyoruz ne de kendimiz. Elde kalan bir kaç fotoğraf belki... Anılar silikleşmez ama kaçmayı da bilmezler. Hep bir pencere açık kalır, ne güneş doğar ne batar. Mevsimler geçer sadece...