Yoksunluktan Hisseler

"Çocukken yaşadığım bir korku bu içimdeki, bir daha asla gelmez derken haftalardır etkisinden çıkamadığım."

Yarın bir daha asla gelmeyecekmiş gibi gecelere saplanıp kaldı zihnim. Zaten güneşin aydınlattığı sabahtan bir kaçıştı benimki. Ve yine kelimelere sığınıyorum, uyum sağlayacak başka bir nedenim yokmuş gibi. Sensizlik içinde kayboluyorum, büyük bir sessizlik var sadece.

Kurtulmaya çalıştıkça daha çok batıyorum. Yağmurlar artık daha çok korkutuyor beni, göz yaşlarımı su damlalarının ardına saklamaktan yoruluyorum artık. Başka nedenler ve anılarımı yok edemeyen her şeyden...

Düşüncelerimin ardında ki sessizlik ve ölümün rahatlatıcı tavrı, sigaranın dumanına karışırken yine en iyi dostum oluyor gece. Dönülmez sınıra girmekten çekiniyorum tüm bedenimle ve yine aynı yoldayım.

Görüntülerden kurtulamıyorum bir türlü ve hala yok etmek istediğimden emin değilken buluyorum kendimi. Yine sensizlik nedir inandıramıyorum kendimi, yalnızlık sen yokken, saplanmışlığım sana olan...

Çünkü baştan sona "sen" olan aşk ve ben, "kokumu içine çeken seni" özlüyorum. Tekrardan olduğum yerde kalıyorum ne sen geliyorsun ne de ben ölümden dönüyorum. İşte yine yoksunluktan hisseler parselliyorum bu gece...