Sızlık

, , No Comments
Kendi beceriksizliğimden kaynaklanan hiç bir sonuç için bir daha ağlamayacağıma dair söz vermiştim kendime. Hiç bir şey için geç değildi sonuçta hayatta ama ben her şeyin fazlasıyla gerisinde kalmış hissediyordum. Böylelikle, bugün de kendime verdiğim sözü hiç bir şekilde tutamamış bulunmaktaydım.

Aslında düşünüyordum, hayatta hiç bir yenilgi bizi geriye düşürmez hatalarımızı görmemize yardım ederdi sadece. Ne yazık ki bu yenilgi kendimi değersiz hissetmeme neden olacak kadar ağırdı. Bütün suçları üzerime alacak kadar da acımasız. Kendimi sevdiklerimin önünde, başarıya ulaşmalarına engel olan kocaman bir taş gibi hissetmek. Oysa elimden geldiğince yardım etmeye, neyim var neyim yoksa ortaya dökmeye alışkındım. Ancak kendi başarısızlıklarım, sevdiklerimi de geriye çekiyormuş maalesef. Bu gerçek akşamın bu saatlerinde bir kaç parça not kağıdıyla yeniden yüzüme çarptı.

Olsun mutluydum yine de çünkü beni hayatından atmayı başaran sevdiklerim bir şekilde başarıya ulaşmayı da sağlamıştı. Kendi hatalarım, kendi başarısızlıklarım ve paramparça olan ruhumla baş başa kalmaya mahkumdum bu saatten sonra.

Sevdiğim, umarım başarılarınla yarım kalan ruhumun mutlu olmak isteyen parçasını bir şekilde doldurmaya devam edersin.

0 yorum:

Yorum Gönder