Üstü Kapalı

, , 6 comments
Gelecekten sesleniyorum;

Küçücük diye adlandırılan üzüntüleri  büyük acılara dönüştürmeye gençken başlamıştım. Bu da haliyle ruhumu erkenden yaşlandırdı ve ben size gelecekten sesleniyorum.

Arkadaşlıklarım da eskisinden daha iyi artık kimsenin beni yıpratmasına izin vermiyorum. Gelene "merhaba" gidene "eyvallah" diyorum. Tabi değerli olanlar içinde yıkılmamış ruhum kadar "gitme" diyebiliyorum yine.

Sonra acıların kapısı aralanmaya yaklaşınca anlıyorum ki, bu acılar insanın yattığı yatağı bile yabancı kılmaya başlıyor zihinde. Kafalar bir kenara çekiliyor güzelce, algılar son ses açılıyor ve zaman kısalmaya başlıyor birden. Sarılan bir sigara ve içilen zaman 15 dk iken saatler sürüyormuş hissi yaratıyor. Ruh eğlenceye dalıyor uzaklarda.

Bu geceye geri dönüyorum, bir şey var bu gece içimi kemirip duran ve kalbi derinden ezen. Sanki benden uzaklarda ama bir  kadar da bana yakın gerçekleşiyor hayaller. Ruhumun bağı kopuyormuş gibi bir his, aklımı mı kaçırıyorum yoksa ciğerlerimin beni ele vermesi üzerine ölümü bileklerimden ruhuma kadar hissediyorum.

Bu gece uyursam ölecekmişim gibi gözlerimi kapamaktan çok korkuyorum. Korkuyorum ben ve sen yine göremiyorsun, yine de "neden" diye sormak istemiyorum artık. Ruhumu kaybediyorum ve önce bedenime çöküyor karanlık. Hastalığı düşünüyorum, ölümcül olabilmesi gözlerimin içine bir parıltı bırakıyor. Sonuçta bu benim ruhum ve yanlış olan hiç bir şey yoktu ortada. Şimdi alabildiğim nefesler için seviniyorum, alamadıklarım için üzüleceğim zamana girmeden önce.

Doktora yeniden gitmeye de çok korkuyorum, dört duvar arasında öleceğini duymak. Zaten dediğim gibi 20 yaşında ölmüş ruhun bedenden ayrılmasını beklemek bile çok zorken. Madde de bakınca sensiz yaşamak sanki çok kolaymış gibi birde bunların getirdiği yükü sensiz atlatmaya çalışmak.

Sabahları nefes almaya başladığım anı bekleyen canım annemde benden 4 saat uzakta ve ben ne olursa olsun dik durmaya çalışıyorum. Ancak psikoloğuma verdiğim sözü bile tutamıyorum, bir türlü gidemiyorum şu ilaç kokularının arasına.

Kim ne derse desin kendim için gerçek acı eşiğini tattığımı biliyorum, savaşıyorum.Ölmekten değil korkum, benden uzak olsa bile ruhunla aynı şehri paylaştığım gerçeğinden kopmak istemiyorum sadece.

6 yorum:

  1. Bir yazına yapılan yoruma verdiğin cevapla öğrendim ne yazık ki. Yani öğrendiğimi düşünüyorum. Başkalarının dertlerine, acılarına bakıp oh çok şükür bende yok diye sevinebilecek kadar tıynetsiz değilim. Üzülüyorum sadece. Açıkçası ne diyeceğimi de bilmiyorum zira hiç bu kadar gerçek bir problemim olmamış aslında. Yanlış bir şey söyleyip seni incitmek istemiyorum. Kendine iyi bak diyebiliyorum sadece. Bu konuda lütfen yapabildiğinin en iyisini yap...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok uzun sürmeyen ve acılı bir şey olmamasını ümit ediyorum bende elbet her şey bir gün geçer üzülmeyin lütfen sadece yazmak yazmak ve yazmak rahatlartır bizleri. Çünkü sanat, yaşadığını hissettiren en güzel duygu bütünü :)

      Sil
    2. Ayrıca çok ciddi bir şey olmadığına da eminim ah şu doktorlar ☺

      Sil
  2. Yanıtlar
    1. Bence sağlıklıyım sadece kendime fazlaca çektirdiğim acının küçük sıkıntıları ciğerlerim de yaşıyorum. Kısa sürede bitecektir :)

      Sil