Mila

, , 2 comments
Mila İle Kayra

Mila;

Gördüğüm onun gözleri miydi? Yoksa bir şeytan ile baş başa mı kalmıştım, kendime sormadan edemiyordum. Son nefesimi vermek üzereydim ve ne olursa olsun beni sevmemiş olacağını asla düşünmemiştim. Aşık olduğum o derin, okyanus bakışlı gözlere son bir kez daha baktım.

Bedenimin zayıflamaya başladığını anlamıştım, ona karşı direnemiyordum. Duvardaki yansımamıza takıldı gözüm, tırnaklarımı kollarına geçirmiştim. Hızlı bir ölüm olması için yalvarıyordum.

İşte o anda, yıllar sonra gözlerinden akan tek bir damla ile ruhuma karışmayı yeniden başarmıştı.Zihnimden dökülen bu cümleler yeni bir aşkın başlangıcı değil, aksine kocaman bir hayatın son buluşu olacaktı. Ben de bu tablonun tasvirine uyarak gözlerimi son bir teşekkür ile kapattım.

-Şimdi değil Mila. Diye bağırıyordu Kayra, odanın diğer köşesinden. Başını dizlerinin arasına koymuş boş ve acımasız gözlerle beni izliyordu.

-Neden böyle olmak zorundaydı ki?

-Nedenlerini bana sorma, hissedemiyorum. Hayat benim için büyük bir boşluk ve seninle işim bitti. Peşimde bir kuyruk gibi dolanmana izin veremem. Toprak istediğini geri aldı ve seni de ardından gönderiyorum.

-Neyin ardından gönderiyorsun. Dedim ancak sesim boğuk çıkmaya başlamıştı ve nefes almakta oldukça zorlanıyordum.

-Hala anlamıyorsun değil mi? Çünkü siz, sizler benim gibi düşünemezsiniz. Hatta hissedemezsiniz. Seni asla sevmedim bana öyle bakıyor olman içimde hiçbir şeyi değiştirmeyecek.

Zihnime şimşek gibi çakan kelimeler ağzından birer birer dökülüyordu. “hiçbir şeyi değiştirmeyecek.” Değiştirmek istediğim bir durum yoktu ortada, kalbim hala atıyordu ve ben buna katlanamaz hale gelmeye başlamıştım.

-Yap o zaman, artık buna bir son ver. Bir son verelim. Sensiz yaşayamam zırvalıklarını saymayacağım karşında. Zaten senin içinde bir şeyler ifade etmeyecek. Ben kör kalan kalbimle, sen ise öldürdüğün bedenlerin ruhlarıyla savaşmaya devam edeceksin. Hepsi bu.

-Ben savaşmıyorum, umurumda bile değil kime ne olduğu. Benim kim olduğumu, neden burada olduğumu anlayabileceğini zannetmiyorum.

Ailemden bahsettiğini anlayabiliyordum, yere çöktüm ve elim ile yüzümü kapattım. Her şeyin uyandığımda geçeceğini bildiğim bir kabus olmasını diledim

...

2 yorum: