Ölümden uzak düşüncelerde, sıkışmış kalmış hayallerde oradan oraya savrulup gidiyoruz. Peki bunun çıkar yolu hangisi?
Çünkü zaten kaçamıyorsak, gerçeği de bir o kadar bulamıyoruz içimizde. Kovalanıyorsak, sığınamıyoruz limanlara...
Kuşlarda uçuyor benliğimizden, herkes, her şey birer birer terk ediyor ruhumuzu. Işıklar içinde bir yıkıntı buluyoruz. Tüm umutlar çöpe atılıyor...
Ne ruhun özgürleşiyor bu yolda ne de bedenin zaten Kafka da der ki;
"Ruh, bir dayanak olmaktan çıkınca özgürleşir ancak."

0 yorum:
Yorum Gönder