Günlük

"bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.

ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.

bu yüzden ben de senden vazgeçtim."

(2 aydır geciken doğum günü hediyemi sonunda alacağım gün geldi. Haftalardır sokaklarda dona dona beklediğim tek şey. 2. senemde gene aynı hediyeyi alacak olsam da en çok ihtiyacım olan şeyin, şuan bu hediye olduğunu düşünmekten kendimi alamıyorum.)

Bugün "Baileysli kahvemizi" yudumlarken, radikal kararlar almak üzerine derin bir konuşmaya tutulduk. Gelecek 30 senemizi mutsuz mu geçirecektik, yoksa 1 sene daha mutsuzluğa kapılıp geri kalan hayatımızı rahatlık içinde mi yaşayacaktık. Bunun üzerine kız kıza kamp yapma fikrini ortaya attık. Sınavlardan sonra kafamızın boşaldığı bir döneme girerken vazgeçtiklerimizin, ve hayal kırıklıklarımızın geride kalacağını ümit ederek, küçük çaplı bir kamp planı hazırladık. 

Yolculuğumuza, yakın ve kolay bir parkurda başlayarak ilerlediği kadar ilerlemesini dileyerek huzur dolduk. Daha 20li yaşlarımızdaydık ve hayatı oturduğumuz masadan izlemek yerine, sandalyeden popomuzu kaldırarak küçük bir adım attık. 

Bunun yanında gerçek mesleğimizin yanında bizi daha mutlu edecek, yedek "hobi mesleği" arayışına girerken. 2. Üniversite planına attık kendimizi. Ben yazılarımı daha evrensel bir hale getirebilmek için, daha çok yeraltı edebiyatına ilgim olduğundan şuan "Sosyoloji ve Felsefe" arasında gidip geliyorum. Sonuçta psikolojik bilinçsel bir deneyim her açıdan insanı geliştirebilir. 

Aylar sonra ilk defa anlaşılmak için karşımda duran canımın içi olan insana, yaşadığım dinginlik döneminin bana kattığı deneyimlerle yardımcı olabildiğimi hissettim. Kendimi artık daha iyi tanımaya başladığımı, her kelimem de yeniden keşfettim. 

Sevdiğim insana inanmaktan vazgeçmiş olsam da bu süreçte, aslında sevgimde bir azalma hissedememek beni paramparça etmeye devam ediyordu. Çünkü vazgeçmemin tek sebebi, bensiz daha mutlu olabildiğini görmekti ve buna daha fazla müdahale edemezdim. Bende kendi yoluma ve inandığım her şey adına yeniden mutlu olmak için sonuna kadar çabalamalıydım. 

Son 3 gündür sessizliğimi korumaya devam ediyorum ve edeceğime de inanıyorum. Yakınımda olan birtaneciklerim sessizliğimin içinde boğulup gitmemden endişe etse de. Bir düşer bin kalkarım diyorum...

Belki eğitim hayatımda başarılı bir insan olamayacağım, kendimi idare edebilecek kadar yol alacağım ama inanıyorum ki başarılı olan herkesten bin kat daha donanımla geçeceğim bu hayat yolundan. Bilim olduğu kadar sanatta olacak her zaman yüreğimde ve kendimi geliştirmekten asla vazgeçmeyeceğim. Çok sevdiğim bir ablamın da dediği gibi "Hayallerimi insanlara değil, artık olaylara bağlayacağım ki gülüşler beni terk ettiğinde şimdi olduğum gibi bir daha asla düşmeyeyim."

Şimdi sizde önünüze bir defter açın ve en başa "Ben Kimim" diye yazın, aylar hatta yıllar sürsün yine de, yaptıklarınızı, yapacaklarınızı, kırıklarınızı, mutluluklarınızı; kısacası kendinizle doldurun tüm sayfaları. Hayatta bir şeyler için çabalamaktan asla korkmayın, çabanızın karşılığını alamadığınız zamanlarda hayattan koptuğunuzu hissederseniz, işte o zaman da acı çekmekten asla korkmayın. Çünkü sizi en iyi anlayan yine kendinizsiniz ve kendinizi dinlemekten asla vazgeçmeyin...