Motosikletli Kız

"Motosikletli kız günlerdir seni bulmak için buralardayım, 
Sen yoksun. 
Motosikletli kız çatladımı dudağın,avucun,yüzün,yüreğin? 
Üşüyor musun? 
Kırık bir kalp elinde kala kala..."

"Tatlı bir mutluluk aşkına kalan bir uykusuzluk ve sabahı derinden etkiler insanı. Atılan tırmıklar gibi her şey aslında, acının masumluğuna kanar vücut başta. Çizik ne kadar derin olursa o kadar kanar. Zannedersin ki akan sadece mutluluk ve acıyla baş edersin. Dakikalar takılır peşine, huzur sönerken korku tenini yakmaya başlar. Olan olmuş bir kere, biten bitmiş..."

Sonra kelimelerin yetersiz kaldığı yerde, gözleri anlatmaya başlıyor kendini. "Sakın ağlama" diyor ruhu, bedeni kitleniyor bir anda. 

"Çok acıyor, benden başka kim anlar ve yine benden başka kim katlanabilir ki" diyor motosikletli kız. Sadece ruhuna isyan ediyor, keşke gün gelse ve ruhu da onu terk etse diye yalvarıyor bedenine. 

Sahip olduğu bir motosikleti ve ne zaman sürse ardında dalgalanan kızıl saçları ile kalmayı seçiyor yine. Ne de olsa bir kere kaybediyor yoldaşını. 

Kendini bulmak için yoluna devam ediyor, çamurlar, ormanlar, dağlar, tepeler. Kendini ne zaman bulduğunu fark etse canı daha çok yanıyor ve kendini ne zaman bulduğunu fark etse, yolda kaybettiği yoldaşına aslında daha da çok yaklaştığını anlıyor.

Yoldaş uzaklaşmaya devam ettikçe, hayatta bir o kadar uzaklaşmaya devam ediyor. 

Ve saniyelik bir vardan yok oluş aramaya devam ediyor motosikletli kız...