Neden ve Sonuç

Bir kaç saat önce "Neden İsmail Abi gibi olamayız" konulu bir video izledim. Fazlaca hak verdim son sözlerine; herkes İsmail abi gibi bir sevdiği, arkadaşı, yoldaşı olsun isterken kimse onun gibi olmak için uğraşmaz.

"Nedendir çünkü herkesin vardır bir sevdiği ama en çok kimi seversen o gider ve herkesin illa ki vardır bir beklediği ama en çok kimi beklersen o gelemez"

Saflığın bizlere aptallık olmadığını göstermiş bir karakterdir gerçekten de. Ayrılık acısının geçmediğini ama geri gelen tek aşkın da hayalden daha güzel olduğunu anlatır. İnsan dediğimiz mahluktan farklıdır çokça, mesela böyle karakterlere insandan daha özel bir isim verilmelidir. Çünkü insan; doğası gereği bencildir, acımasızdır ve sevmeyi bilmez kendi adı altında topladığı insanlık değerlerini. Oysa İsmail abi farklıdır, seveni de sever sevmeyeni de. Canını yakan da değerlidir, canından çok sevildiğini bildiği de. 

Her şeyden de önemlisi elindeki ile yetinip mutlu olmayı bilir. Olanı da olmayanı da paylaşmayı sever. Sonra hiç gelmeyecek olan o gemiyi her gün heyecanla bekler. Hayata bağlanmak için elinde birden çok neden vardır diye düşünür. Herkesten çok acı çeker ve bilir acının nasıl bir duygu olduğunu. Sorar defalarca "Sanki bir acı hissettim kalbimde, bu acı geçmeyecek mi abi?" diye.

Acılar geçmez be abim ama sen, sen olduğun sürece içini dışına bilen gerçek insanlar yanında olmaya illa ki devam eder. Gelmeyecek gemileri beklerler seninle, içtiğin etere bile ortak olurlar gün gelir de. Yeter ki sen sen ol abim ve senin gibi olan insanlarla donat bu dünyayı, belki o zaman kalpler kırılmaz, ayrılıklar yaşanmaz, savaşlar olmaz. Tepeden bakmaz kimse birbirine, sevgi ve saygı sarar dört mil boyu ormanları. Ağaçlar kesilmez, duvarlar dikilmez bilinçsizce. Televizyonlar kapanır sohbet saatlerinde, bilgi erdem olmaya devam eder ve cahilliği yener. Seni görünce belki olur tamam olur diyorum ama çoğu zaman kendim dahil, kafamı kaldırıp etrafıma baktığım da umudumu kaybediyorum. 

Bunun içindir ki önce kendimi bilinçlendirmeye çalışıyorum ki, lafı geçen insan dışı mahluklara laf etmeye yüzüm olsun. Önce kendimi dinliyorum ki, yaptığım hatalarla başkalarının da canını yakmayayım bir daha. Ve diyorum ki belki bir gün çekilen tüm acıların sonu mutluluk olacak.

İçinde hayat bulunan ne varsa bende var ve ben nefes almaya devam ettikte acısa da sevmeye, zorlasa da beklemeye, öldürse de savaşmaya devam edeceğim.